درخت انجیر معابد

درخت انجیر معابد

درخت انجیر معابد که در زبان محلی به آن "کرگ " گفته می شود در امتداد سواحل خلیج فارس و دریای عمان به چشم می خورد. انجیر معابد یا "لورلول از تیره درختان کائوچوئی محسوب می شود. این درخت کهنسال بوده و اکثراً در مجاورت زیارت گاه ها و یا امکان مشابه (در هندوستان درون معابد) کاشته می شود. درخت انجیر معابد " مکرزن " هم نامیده شده است.تاج این درخت بزرگ و پهن و از انشعابات آن ریشه های نابجا می روید. پوست درخت صاف و خاکستری، برگهایش بیضی شکل ساده و درشت است. دارای میوه های شبیه انجیر ولی کوچکتر از آن به شکل قرمز بوده که اهالی آن را مصرف می کنند. شاخه های این درخت هنگامی که به زمین می رسد خود تبدیل به درختی دیگر می شود به طوری که قطر چتر آن درخت به چند ده متر نیز می رسد. درخت بزرگ انجیر معابد چابهار بالاتر از روستای " رمین" قرار داشته و در ایام تعطیلات بویژه در نوروز میزبان خانواده های بسیاری است. درخت انجیر معابد را میتوان در نقاط دیگر چابهار از جمله روستای "تیس" و دهستان "کهیر" کنارک و ... مشاهده کرد. رویت این درخت برای گردشگران بسیار جالب و حس برانگیز است.

صرفا جهت اطلاع روزه داران

اینطوری اجرش بیشتره 😂😂😂😂😂😂😂😂😂😂😂😂 نشستن در خانه و منتظر اذان بودن خوب نیست 😊😊😊

زنان_بلوچ

سوزن دوزی برای زنان بلوچ این سرزمین جز شغل های اصلی محسوب میشوند.

ﺣﺎﻟﻢ ﺩﺭﺳﺖ ﻣﺜﻞ ﺁﻥ ﺭﻭﺯﻫﺎﯾﯽ ﺷﺪ

به تفتان و همه ی دردهایش "ﺑﻠﻮﭺ "

.

.

. ﺍﻣﺸﺐ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﻠﻮﭺ ﺭﺍ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮﺩﻡ ! ﺣﺎﻟﻢ ﺩﺭﺳﺖ ﻣﺜﻞ ﺁﻥ ﺭﻭﺯﻫﺎﯾﯽ

ﺷﺪ 

ﮐﻪ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﺯﻣﺰﻣﻪ ﻫﺎﯾﻢ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ #ﺑﻠﻮﭼﺴﺘﺎﻥ 

ﺩﺭ ﮔﻮﺵ ﻫﺎﯼ ﮐﺮ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﻣﯽ

ﺯﺩﻡ ... ﯾﺎﺩﻡ ﺁﻣﺪ ﮐﻪ ﭼﻪ ﻗﺪﺭ ﻣﺮﺍ ﺑﺎ ﯾﮏ ﺗﻮﺭﯾﺴﺖ ﭘﺎﮐﺴﺘﺎﻧﯽ

ﯾﺎ ﺁﻭﺍﺭﻩ ﺍﯼ

ﺍﻓﻐﺎﻥ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ... ﻭ ﻣﻦ ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻩ ﺳﻮﺧﺘﻪ ﺍﻡ ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻢ : ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ام

ﻣﻦ ﺩﺭﺩ ﺍﯾﻦ ﺳﺮﺯﻣﯿﻦ ﺳﺒﺰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﻭﺵ ﻣﯽ ﮐﺸﻢ ﺩﺭﺩﯼ ﮐﻪ ﺩﺭ ﭼﺸﻤﺎﻥ

ﻫﺮ ﺑﻠﻮﭺ ﻣﻮﺝ ﻣﯽ ﺯﻧﺪ 

ﺩﺭﺩﯼ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﯿﻮﻩ ﻫﺎﯼ ﻃﺎﯾﻔﻪ ﺭﯾﺸﻪ ﺩﻭﺍﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ 

ﺩﺭﺩ ﺑﭽﻪ ﻫﺎﯼ ﭘﺎ ﺑﺮﻫﻨﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺩﺭ ﭼﻬﺎﺭﺭﺍﻩِ ﭼﻪ ﮐﻨﻢ 

ﺑﻪ ﭼﺎﺩﺭﻡ ﺁﻭﯾﺰﺍﻥ ﻣﯽ شدند

ﻭ ﺍﺷﮏ ﻫﺎﯾﻢ

ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺗﺎ ﺁﺧﺮﯾﻦ ﮐﻮﭼﻪ ﯼ ﺑﻦ ﺑﺴﺖ 

ﺑﺪﺭﻗﻪ ﻣﯽ کردند

ﻧﺎﻣﺶ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺩﺭ ﺧﺎﻃﺮﻡ ﻫﺴﺖ ! ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺪ ... "ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﺁﺯﺍﺩﯼ "

ﻫﻤﺎﻥ ﺧﯿﺎﺑﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻃﻮﻻﻧﯽ ﺗﺮ ﺍﺯ ﻋﻤﺮ ﺣﺴﺮﺕ ﻭ ﺁﺩﻣﯽ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻭﺭﻕ ﻣﯽ ﺯﺩ ...

ﺑﻠﻮﭺ ﻫﺎ ﻣﻌﻤﻮﻻ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻫﺎﯾﯽ ﺳﺎﺩﻩ ﺍﻧﺪ 

ﮐﻤﯽ ﻫﻢ ﻋﺠﯿﺐ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ ﺭﺳﻨﺪ

ﻫﯿﭻ ﻭﻗﺖ ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﺣﻤﻠﻪ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﻫﯿﭻ ﻭﻗﺖ ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﻃﻌﻨﻪ ﻧﻤﯽ ﺯﻧﻨﺪ ..

ﺷﻤﺎ ﭼﻪ ﻃﻮﺭ؟ 

ﻃﻌﻨﻪ ﻧﻤﯽ ﺯﻧﯿﺪ ﺑﻪ ﺣﺮﻣﺖ ﺁﺩﻣﯽ؟ ﺧﯿﻠﯽ ﻫﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ

ﻫﻨﻮﺯ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ ﺷﻨﺎﺳﻨﺪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﮕﻮﯾﻢ ﻣﻦ ﯾﮏ ﺯﻥ ﺑﻠﻮﭺ ﯾﮏ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ اصیل ﺑﺎ ﻧﮋﺍﺩﯼ ﺑﮑﺮ ﺗﺮ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﯼ ﺧﻨﺪﻩ ﻫﺎﯼ ﺷﻤﺎ... ﺟﻨﺲ ﺗﺎﺯﻩ ﺍﯼ ﻧﯿﺴﺘﻢ 

ﺍﺯ ﺟﻨﺲ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﮔﯽ ﺗﺒﻌﯿﺾ ﻭ ﺗﻬﻤﺖ ﻭ ﺗﯿﺮﺑﺎﺭﺍﻧﻢ ﺍﺯ ﻭﺳﻌﺖ ﺻﺤﺮﺍ ﺍﺯ

ﺗﺤﻤﻞ ﮐﻮﯾﺮ 

ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺗﺸﻨﻪ ﻭ ﺳﺎﮐﺖ 

ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻋﺎﺷﻖ ﺁﺏ 

ﺻﺪﺍﯼ ﺑﺎﺭﺍﻥ ... ﺩﺭ

ﺷﻬﺮ ﻣﺎ ﺁﺏ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺟﺎﻥ ﺁﺩﻣﯽ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺩﯾﺎﺭ ﺷﻤﺎﻫﺎ ﺁﺏ ﺭﺍ

ﺩﯾﺪﻡ ﺁﺑﯽ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﻭﻗﺖ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺘﺎﻥ ﻧﻤﯽ ﺁﻣﺪ ! ﺳﺒﺰﻩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻣﯽ ﺷﻬﺮﻫﺎ

ﮔﺮﻩ ﺯﺩﻡ ﺑﻮﯼ ﻧﻢ ﻭ ﻋﻠﻒ ﻫﺎﯼ ﺗﺎﺯﻩ ﺭﺍ ﮐﺸﻒ ﮐﺮﺩﻡ ﻭﻟﯽ ... ﺍﺯ ﻫﯿﭻ ﮐﺪﺍﻡ

ﺷﺎﻥ ﻟﺬﺗﯽ ﻧﺒﺮﺩﻡ ﭼﻮﻥ ﯾﮏ ﺑﻠﻮﭺ 

ﻫﺮﮔﺰ ﻋﻮﺽ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﺩ ... ﻣﻦ،

ﺩﺭ ﻫﺮ

ﻟﺒﺎﺳﯽ ﯾﮏ ﺑﻠﻮﭺ ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻡ 

ﺑﻠﻮﭼﯽ ﺳﺎﺩﻩ ﺑﻠﻮﭼﯽ ﺗﺸﻨﻪ ﺍﻣﺎ ﺻﺒﻮﺭ 

ﺑﻠﻮﭼﯽ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ﺑﺎ ﭼﺸﻤﯽ ﺑﯽ ﻧﮕﺎﻩ ﻭ ﺩﺳﺘﺎﻧﯽ ﺑﯽ ﮔﻨﺎﻩ ﺣﺎﻻ ﺑﯿﺎﯾﯿﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺑﯿﻮﻩ

ﻫﺎﯼ ﻃﺎﯾﻔﻪ ﺍﻡ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﺳﺮﺑﻠﻨﺪ ﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﭘﺲ ﺑﺪﻫﯿﺪ. "زلما بهادر "

زرد - سبز

😂😂😂