بیدار کردن مردم برای سحر با استفاده از  دهل بزرگ و آواز صلات



شپ پادکنک (بیدارکردن برای سحری): از سنن دیگر مردم دشتیاری در گذشته در روستاها، بیدار کردن اهالی هنگام سحر بود که چند نفر از مردم در کوچه ها می گشتند و مردم را برای سحر بیدار می کردند گاهی با نواختن طبل و در زدن خانه ها صورت می گرفت و اهل خانه نیز با روشن کردن چراغ، بیدار بودن خود را اعلام می کردند امروزه هم این سنت تا حدودی منسوخ شده وسایل مدرن و امروزی وظیفه بیداری را برعهده گرفتند.

یکی از نمونه های اشعار خواننده شده در سحر هنگام چنین مضمونی دارد: «ای جنگلی گرازان- بی روچگ بی نمازان- تو وپتگی هماری!-ترس چه هدا نداری» این شعر از قدمت دیرینه ای برخوردار است و در حال حاضر درون مایه اشعار سحر با ادبیاتی نرم و ملایم تر خوانده می شود که  بیشتر آن  با مضمون پیامبران و ائمه اطهار است