قسمتی از متن خانم دکتر رودینی

قسمتی از متن خانم دکتر رودینی را بخوانید، و بدایند که اگر ایشان توانستند شما هم میتوانید. «گفته  بودم که در زاهدان زمانیکه دبیرستان میرفتم توی کتاب روانشناسی سال سوم دبیرستان با دانشگاه لایپزیک و دپارتمان روانشناسی که اولین آزمایشگاه روانشناسی دنیا توسط ویلیام وونت روانشناس آلمانی ، پدر روانشناسی آزمایشگاهی, بنیانگذار روانشناسی جدید هست آشنا شدم. 
آرزوی این رو داشتم که یه روز توی این دانشگاه و این دپارتمان تحصیل کنم،اما مگه میشد من کجای دنیا بودم و این دانشگاه کجای دنیا بود!!!، اما همیشه رویامو دنبال کردم و این یک عکس واقعی از رویای دوران نوجوانیه منه که امروز به ثبت رسید یک زن بلوچ ایرانی که با همه محدودیتها و‌ مشکلات زندگیش سرسختانه آرزوهاش و هدفش رو‌ دنبال کرد تا امروز که مدرک دکتری رو با نمره خیلی خوب از همین دانشگاه با کمک تک‌تک افرادی که خدا سر راهش قرار داد کسب کنه. امروز دفاعم رو با نام‌خدایم شروع کردم و گفتم من ژولیت رودینی هستم کسی که از محرومترین منطقه ایران اومد تا رویای دوران نوجوانیش رو به واقعیت تبدیل کنه تا نشون بده به همجنسهای خودش که توانایی انجام هر کاری رو دارند فقط باید باور داشته باشند و‌ تلاش کنند. قطعاً‌‌ امروز برای من نقطه شروع فصل دیگری از زندگیم خواهد بود که مملو از عشق، امید و هدفه.»

یک دقیقه تامل

یک دقیقه تامل:
بخاطر سالهاى که در این دیار نفس کشیدم وبارها بعد از اون بخاطر سفر به این خطه از سرزمینم بر خلاف تمام مستند نگاران ودوستان که فقر این منطقه رو به رخ کشیدن که منکرش نمیشم اما نجابت وهوش واستعداد وامیدى که در لحظه لحظه زندگى مردم این منطقه وجود داره برام همیشه پر رنگتر از فقرى هست که بواسطه عوامل داخلى ویک عده سوءاستفاده گر براین منطقه سایه افکنده، از نظر من ایران با تنوع اقوامى که در اون زندگى میکنن ایرانه وتک تک اقوام ایرانى باعث مباهات واقتخار ایرانند

عکاس بانوک لطفی

کنج

Keep on maybe next step is your last step, don't lost your hope
از دنیا مرا چنین کنجی آرزوست ...
‎

دلت را ببر

من فکر میکنم
حتی اندوه هم باید هم شأنِ دلت باشد!
به عمق ِ چشم هایت و زیبایی لبخندت!
من فکر میکنم اندوه ها هم نقاب دارند
و گاهی
باید غمت را بی نقاب ببینی.
ببینی این غم،
اندازه ی بزرگی دلت هست؟
به زلالی ِ اشک هایی که برایش ریختی هست؟
گاهی
دلت را ببر پشتِ پنجره ی رو به خیابان
و بتکانش...
(معصومه_صابر)

مکران

کسی که مکران را دیده باشد

هیچ دریایی به چشمش نخواهد آمد

کسی که چابهار را دیده باشد
هیچ بهاری
در دامنش شکوفه نخواهد ریخت
وقتی تمام جهان به چابهار ختم می شود
لنگر بینداز ای دل دیوانه
و سفر را تمام کن
اینجا آخرین نقطه آرامش
در سرنوشت توست! •
✒️ نسرین بهجتی